هدف این پژوهش4 پیش بینی سازگاری زناشویی زوجهای جوان فرهنگی بر اساس دو مؤلفۀمیزان تمایزیافتگی فرد و رضایت زناشویی والدین آنهاست. جامعه آماری پژوهش شامل معلمان متأهل شهر کرمانشاه بود که حداقل یک سال و حداکثر ده سال از زندگی مشترک آنها گذشته بود و سابقه طلاق نداشتند. 155 نفر از معلمان متأهل با روش نمونه گیری خوشه ای به عنوان نمونه پژوهش انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه های تمایزیافتگی خود، سازگاری زناشویی اسپانیر و پرسشنامه محققساخته رضایت زناشویی والدین بود. تجزیه و تحلیل داده های به دست آمده با استفاده از ضریب همبستگی و تحلیل رگرسیون همزمان انجام شد. نتایج نشان دادند میان رضایت زناشویی والدین و تمایزیافتگی با سازگاری زناشویی زوجهای جوان رابطه مثبت و معنادار وجود دارد. همچنین در این پژوهش رضایت زناشویی والدین و تمایزیافتگی هر دو به طور مثبت سازگاری زناشویی زوجین را پیش بینی کردند. از این یافته ها میتوان نتیجه گرفت زوجهایی که رضایت زناشویی والدینشان بالاست و از سطح تمایز یافتگی بالاتر برخوردارند، در زندگی زناشویی خود به درجه بالاتری از سازگاری دست خواهند یافت.
