پژوهش حاضر با هدف آموزش بازی‌ درمانی مبتنی بر رابطۀ والد-کودک (مطابق الگوی لندرث) به مادران و تعیین اثربخشی آن در حل مشکلات رفتاری فرزندان دانش‌آموز آنان انجام شده است. پژوهش به‌صورت نیمه‌آزمایشی و با استفاده از طرح دو گروهی ناهمسان با پیش‌آزمون و پس‌آزمون صورت گرفته است. جامعۀ آماری شامل مادران دانش‌آموزان دورۀ ابتدایی محلۀ دردشت منطقۀ 8 شهرداری تهران در سال تحصیلی 96-1395 بود. نمونۀ آماری 60 نفر از مادران بودند که به‌صورت تصادفی ساده انتخاب و به دو گروه 30 نفری آزمایش و کنترل تقسیم شدند. ابزار گرد‌آوری داده‌ها، پرسشنامۀ مشکلات رفتاری راتر بود. به گروه آزمایش، آموزش بازی درمانی مبتنی بر رابطۀ والد-کودک مطابق با الگوی لندرث، به‌مدت ده جلسه یک ساعت و نیمه ارائه شد. هر دو گروه در سه مرحلۀ پیش‌آزمون، پس‌آزمون و پیگیری به پرسشنامۀ مشکلات رفتاری پاسخ دادند. برای تحلیل داده‌ها از دو آزمون‌ کولموگروف اسمیرنف به‌منظور سنجش نرمال بودن داده‌ها و آزمون تحلیل واریانس با اندازه‌گیری مکرر برای آزمون فرضیۀ پژوهش استفاده شد. یافته‌ها نشان دادند که آموزش بازی درمانی مبتنی بر رابطۀ والد-کودک به مادران به‌طور معنا‌داری موجب کاهش مشکلات رفتاری فرزندان دانش‌آموز آنان می‌شود. بنابراین، آموزش‌ مهارتهای بازی به مادران با ایجاد حس کارآمدی و احساس اعتماد به نفس می‌تواند موجب تقویت ارتباط میان مادر و کودک ‌شود و زمینه را برای کاهش مشکلات رفتاری کودکان فراهم ‌آورد.