:: دوره 16، شماره 2 - ( 6-1398 ) ::
جلد 16 شماره 2 صفحات 26-7 برگشت به فهرست نسخه ها
تدوین مدل ساختاری برای پیش بینی پیشرفت تحصیلی از طریق سبکهای فرزندپروری و تعامل والد- فرزندی در دانش آموزان دوره متوسطه دوم شهر تهران
سید علی مهربان ، ابوالفضل کرمی ، حسن اسدزاده ، نعمت ستوده اصل
چکیده:   (3367 مشاهده)
هدف از پژوهش حاضر تدوین مدل ساختاری برای پیش­‌بینی پیشرفت تحصیلی از طریق سبکهای فرزندپروری و تعامل والد- فرزندی در دانش آموزان دوره متوسطه دوم بوده است. جامعه پژوهشی شامل همۀ دانش آموزان دختر و پسر پایه‌­های دهم و یازدهم دوره متوسطه شهر تهران به تعداد 123240 نفر در سال تحصیلی 96-1395 بوده که از میان آنها 400 نفر(220 دختر و 180 پسر) با بهر‌ه‌­گیری از فرمول مورگان به روش نمونه‌­گیری تصادفی خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شده اند و به پرسشنامه های سبکهای فرزندپروری بامریند(1973) و مقیاس رابطه والد- فرزند(فاین و همکاران، 1983) پاسخ داده اند. نتایج این پژوهش نشان داد که سبک فرزندپروری اقتداری تأثیر مستقیم مثبت و معنادار بر پیشرفت تحصیلی دارد. سبک فرزندپروری استبدادی تأثیر مستقیم منفی و معنادار بر پیشرفت تحصیلی دارد، در حالی­‌که سبک فرزندپروری سهل­ ا‌‌نگار تاثیر مستقیم منفی و غیرمعنادار بر پیشرفت تحصیلی دارد. همچنین، ضرایب همبستگی میان ابعاد تعامل والد- فرزند و پیشرفت تحصیلی نشان داد که عاطفه مثبت مادر، ارتباط یا گفت و شنود و همانندسازی مادر همبستگی مثبت و معنادار با پیشرفت تحصیلی دارند، در حالی‌­که آزردگی/سردرگمی نقش همبستگی منفی و معنادار با پیشرفت تحصیلی دارد. همچنین، عاطفه مثبت پدر، ارتباط یا گفت و شنود و مشارکت پدر، همبستگی مثبت و معنادار با پیشرفت تحصیلی دارند، اما، خشم پدر همبستگی منفی و معنادار با پیشرفت تحصیلی دارد.  

 
واژه‌های کلیدی: سبکهای فرزندپروری، تعامل والد- فرزندی، پیشرفت تحصیلی
متن کامل [PDF 777 kb]   (1321 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشي | موضوع مقاله: تخصصي
دریافت: 1396/4/12 | پذیرش: 1397/3/25 | انتشار: 1398/6/3


XML   English Abstract   Print



بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.
دوره 16، شماره 2 - ( 6-1398 ) برگشت به فهرست نسخه ها