طی چند دهه گذشته شاهد افزایش چشمگیر استفاده نوجوانان از اینترنت به ویژه برای برقراری ارتباط با دیگران بوده‌ایم. این امر با تعاملات رو در رو و دیگر جنبه­‌های زندگی روزانه تداخل پیدا کرده و نگرانیهایی را سبب شده است. از این رو پژوهش حاضر با هدف بررسی و تبیین تجارب واقعی نوجوانان دربارۀ گرایش به برقراری ارتباط با دیگران در فضای سایبری انجام گرفته است. روش پژوهش کیفی و از نوع پدیدارشناسی است. جامعۀ آماری پژوهش دانش آموزان دختر دوره دوم متوسطه شهر تبریز ­در سال تحصیلی 96-1395 بوده است که از میان آنها 14 نفر به روش نمونه­‌گیری مبتنی بر هدف انتخاب شده اند. اطلاعات از طریق مصاحبه عمیق و نیمه­‌ساختاریافته با شرکت‌­کنندگان گردآوری شده است. برای تجزیه و تحلیل داده­‌ها از رویه تحلیل داده‌­های پدیدار شناسی تجربی موستاکاس استفاده شده است. به طور کلی دو محتوای اصلی از نتایج این پژوهش استخراج شد که عبارت اند از: 1) فضای سایبری مکانی است برای برقراری ارتباط اجتماعی آسان با دوستان و آشنایان 2) فضای سایبری مکانی است برای تجربه ارتباط با افراد ناآشنا و غریبه. با توجه به نتایج به­‌دست آمده از پژوهش پیشنهاد می‌­شود که برای پیشگیری از مسائل ناشی از استفاده نادرست از اینترنت و برقراری روابط ناسالم سایبری، مسئولان و دست اندرکاران امور آموزشی و پژوهشی به منظور فرهنگ­‌سازی در این زمینه، برنامه‌­ریزی و اقدامات مناسب انجام دهند.